Bazen kendine söz verirsin ,
kanatlarım çıksın güneşe gideceğim,
yanacağım dersin.
Sonra kanatların çıkar,
bu sefer de toprak kokusunu özlemeye başlarsın.
İnsan hep özler ve ister.
Bazen de sevmeyi özler insan, sevmek gelse dersin.
Sevmek başkadır gerçekten geldiyse sana,
Ne kanat bırakır ne toprak,
ne de sen.
Yanarsın yâre karışır küllerin,
bir tek aşk kalır…
Sadi Şirazi: aşka uçma kanatların yanar.
Hz. Mevlana: aşka uçmadıktan sonra kanatlar neye yarar?
Yunus Emre: aşka vardıktan sonra kanadı kim arar?
Source: Elif Gibi Sevmek/Hikmet Anıl Öztekin