Yine gelmiyor selamın bana,
Hep uzaklardasın her zamanki gibi.
Nefes alıyorsun öylece yalnız,
Ne derdin ulaşıyor ne sevincin bana.
Kim bilir neler var hayalinde,
Benimse düşlerim sensiz yalnız…
Emre Bahadır
Emre Bahadır
Yine gelmiyor selamın bana,
Hep uzaklardasın her zamanki gibi.
Nefes alıyorsun öylece yalnız,
Ne derdin ulaşıyor ne sevincin bana.
Kim bilir neler var hayalinde,
Benimse düşlerim sensiz yalnız…
Emre Bahadır
Eskiden kumbaramda biriktirdiğim hayallerim vardı, şimdi hepsini tek tek harcıyorum. Hayallerin canı cehenneme, üzüldüğüm sen de harcanıyorsun onların içinde. Geriye bir “sen” bile kalmıyor bana, anlayacağın.
Emre Bahadır
Büyüdükçe; insanları tanımaktan, öncelikle de kendini tanımaktan nefret etmeye başlıyor insan. Çünkü çocukken hayal ettiğiniz kişi olamayacağınızı anladığınızda çok farklı bir kişiyle tanışıyorsunuz. Kendinizi tanıdığınıza bile pişman olmaya başlıyorsunuz. Önce kendinizden sonra diğer insanları tanımaktan soğuyorsunuz. Kendisinden bile umudunu kesmeye başlayan insan, başka insanlara nasıl güvenebilir ki.
Emre Bahadır